Κάποτε ένας άνθρωπος περπατούσε στο δρόμο μιλώντας με τους δυο καλύτερους φίλους του, τον Καλό Καινούριο και τον Πιστό Παλιό. Κάποια στιγμή, αφηρημένος καθώς ήταν με την συζήτηση, σκόνταψε σε ένα εμπόδιο και έπεσε στο δρόμο.
Ο Καλός Καινούριος έσπευσε αμέσως να σκύψει από πάνω του να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Ο Πιστός Παλιός, από την άλλη, αφού έριξε μια ματιά και βεβαιώθηκε πως ο φίλος του δεν είχε τραυματιστεί σοβαρά, έβαλε τα χέρια στη μέση κι έσκασε στα γέλια. Ο Κ.Κ. μόρφασε με αποδοκιμασία και απόρησε με την αδιαφορία του Π.Π. Θύμωσε δε ιδιαίτερα, μόλις ο φίλος του -που μόλις είχε βοηθήσει να σηκωθεί- χτύπησε στην πλάτη και ευχαρίστησε αντί για εκείνον, τον άλλο!
συμπέρασμα 1: Το να σηκώσεις κάποιον που έπεσε είναι καλοσύνη, το να τον αφήσεις να σηκωθεί μόνος του είναι πίστη στις δυνάμεις του.
συμπέρασμα 2: Μπορεί να διαλέγει κανείς φίλους ανάλογα με τις δικές του δυνάμεις και όχι ανάλογα με τις δυνάμεις των άλλων.
συμπέρασμα 3: ο δυνατός θα σε βοηθήσει, ο δυνατότερος θα κάνει εσένα πιο δυνατό.
Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου
0 Σχόλια