Προσευχή για τον μικρό κοιμωμένο

Εσένα δε σε γέννησε η Γη, μικρό μου αγόρι.
Σε έφερε ένα καράβι του ουρανού, από έναν τόπο τόσο μακρινό
που δεν μπορέσαμε ποτέ να βρούμε δρόμο για να πάμε.
Μες στα συντρίμμια σε ανασύραμε μικρό και τρομαγμένο, ολομόναχο.

Παλέψαμε να σε αναστήσουμε, μα ήσουν τόσο ξένος, τόσο αλλιώτικος που δεν τα καταφέραμε.
Κι έτσι σε πήγαμε ξανά μες στο καράβι σου και σε ξαπλώσαμε για ύπνο με φιλιά,
με όλες τις ευχές και την αγάπη μας. Και πέρασαν τα χρόνια και η Κιβωτός σου θάφτηκε στη Γη,
ένα μνημούρι της αδυναμίας μας, της ανεπάρκειάς μας.

Μικρό αγόρι του ουρανού, συγχώρεσέ με. Ούτε μία φορά δεν ήρθα να σε δω ξανά, να σε αγκαλιάσω.
Μόνο σε σκέφτομαι τις νύχτες, σου μιλώ κρυφά, θυμάμαι τα χρυσά μαλλάκια σου,
τα λαμπερά σου μάτια. Μικρό παιδί μου μοναχό, θαμμένο μες στη Γη,
εσένα τα άστρα σου πρεπαν κι όχι της γης το χώμα...  

Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου