Ανέμη

 

Δεν θα ρθουν.
Οι μέρες που περίμενα δε θα ρθουν.
Μόνο φόβοι θα ξανάρθουν.
Θα ψάχνουν, την άκρη απ την ανέμη μου θα ψάχνουν,
να την κλωτσήσουν και να ξετυλίξουν
όλο το νήμα της ζωής μου μονομιάς.
Όπου κι αν πας,
θα με φοβάσαι και θα κλαις, θα μαρτυράς
πως είναι οι πίκρες πιο πολλές απ τις χαρές.
Όσο κι αν θες,
δεν θα ξεφύγεις απ το χθες.
Πόρτες κλειστές.
Θα τις ανοίγεις και θα πέφτεις στις σκιές,
θα ακολουθείς μη ορατές πατημασιές.
Άκου τι λες!