Ο άνθρωπος είναι ένα σκοτεινό και επικίνδυνο μέρος .
Έλεγα πως βλέπω τη μορφή, το σχήμα του, τις λεωφόρους που τον διατρέχουν, τη θέση του, τις καιρικές συνθήκες του.
Όλα παραίσθηση, όλα δικά μου δημιουργήματα, δικές μου οπτασίες και συμπεράσματα.
Πλεγμένα
ανάλογα με τη δική μου μορφή, το σχήμα μου, την ελλειπή επικοινωνία
μου, τις αισθήσεις, τις συνθήκες, τις συμβάσεις μου.
Τώρα πια εννοώ την ύπαρξή μου, ανάλογα τρελή και επικίνδυνη, χαμένη, σκοτεινή και αλλασόμορφη.
Τα μάτια βλέπουν, μα βλάπτουν παρά ωφελούν την αναγνώριση.
Τα χέρια αγγίζουν, μα απομακρύνουν παρά προσεγγίζουν την ένωση.
Τα αυτιά ακούν, μα ανυπάκουα συνεχίζουν το δικό τους νανούρισμα.
Μόλις κοίταξα με τα μάτια πίσω από τα μάτια μου, μόνο το τέρας είδα.
Οίδα ότι όπως εγώ τέρας γεννήθηκα, έτσι και όλοι όσοι έχουν «ψυχή» τέρατα φιλοξενούν μέσα τους.
Τα κρύβουν, τα ντύνουν σαν παλιάτσους, τα ξευτελίζουν, τα μισούν και τα προδίδουν.
Κοίτα καλά. Δεν έχει τέρας πιο γλυκό από το μέσα σου, δεν έχει τέρας πιο αισχρό από το μέσα σου.
Μην αγαπήσεις τον «εαυτό» σου, είναι πλάνη.
Το τέρας να αγαπήσεις.
Κι αν έρθουν κι άλλα τέρατα να σου χτυπήσουν την πόρτα, να θυμηθείς να ανοίξεις.
Το πάρτυ μόλις τώρα ξεκινάει.
Όλα τα τέρατα ΜΕΣΑ!
Τ. Η.
0 Σχόλια