Το νανούρισμα του Έρωτα

           ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ

Αστέρι  μου λαμπρό πέσε κοιμήσου.
Μη μου μετράς τι πίσω σου αφήνεις.
Έχει κι ο κόσμος τις δικές του λύπες,
μην μου καρδιοχτυπάς, μην τρεμοσβήνεις.
Αχ! Και να ήμουν άστρο σαν εσένα,
το φως να δίνω σε όλους- και στον ένα!
Μα πως ξεχνώ... εγώ έχω άλλο ρόλο.
Φύλακας ο δικός σου εδώ να μένω.
Εμπρός και πίσω, πάνω, κάτωθέ σου,
και μέσα στη ζωή, και στο όνειρό σου.
Μέσα  στη χούφτα μου σου έχω στρώσει αγάπη,
μαλάματα, δροσάτα αρώματα, άνθη.
Πέσε κοιμήσου εσύ μονάκριβό μου,
κι άσε τον κόσμο να γελάει, να κλαίει.
Θα θυμηθώ, θα δεις, θα σε ξυπνήσω,
μόλις η αυγή σταθεί στα βλέφαρά σου.
Τώρα  σε νανουρίζω, κάνε νάνι,
να βγεις μικρό μου αστέρι στο σεργιάνι...