Οι περισσότεροι "μορφωμένοι", "ειδικοί" και αφόρητα απαραίτητοι -για το εκπαιδευτικό σύστημα, τα καλά σαλόνια και τα τηλεοπτικά πάνελ- άνθρωποι έχουν μια καταπληκτική υπερδύναμη.
Να μιλούν για όση ώρα χρειαστεί, με βαθιά εξειδικευμένο και ποιητικής ποιότητας λεξιλόγιο, για όποιο θέμα τους βρεθεί μπροστά τους.
Θα μου πείτε δεν είναι υπερδύναμη αυτό, το κάνει και η θειά σας η Μάργω στο χωριό όταν συζητάει για το λάιφ στάιλ της κοινότητας και για την ποιότητα των αυγών του τοπικού μπακάλη.
Ναι αλλά εκείνοι μπορούν να το κάνουν επ αόριστον, χωρίς να λένε ουσιαστικά τίποτα! Τουλάχιστο η κυρά Μάργω τα λέει στα ίσα για τα αυγά τα κλούβια και το πώς επιπλέουν στο κατσαρολάκι με το νερό.
Αυτοί λένε και λένε και συνεχίζουν να αναλύουν τις αναλύσεις τους, χωρίς να κατηγορήσουν ποτέ κανέναν για τα αυτονόητα κακά που εντοπίζουν, χωρίς να πάρουν ποτέ το μέρος κανενός για τα αυτονόητα καλά που προφανώς έχει πράξει, χωρίς να εκφράσουν την παραμικρή προσωπική κρίση και άποψη για τις κρίσεις και απόψεις που εμφανέστατα κατέχουν εις βάθος.
Και το μπλα μπλα συνεχίζεται, και τα αυγά βράζουν κι επιπλέουν στο κατσαρόλι, και τα σπας και βρωμάνε κλανιά, και δεν τα μπορώ καθόλου τα κλούβια ρε γαμώτο...
Μια κλανιόλα μόνο με σώζει τελικά!
0 Σχόλια